بدون شک خیلی از مسائل و معضلات فرهنگی سیاسی، اجتماعی و خانوادگی جامعه ما ریشه در پدیده خودپرستی و خودخواهی دارد. خودخواهی به مفهوم خواستن خود که مستلزم نفی افراد دیگر است. من هر کسی در مقابل من‌های دیگر قرار می‌گیرد و گویی حفظ من هر کس مستلزم نفی من‌های دیگر است. یعنی حالت انحصار طلبی و فقط خود را دیدن و غیررا ندیدن که لازمه من طبیعی است. در مبارزه با نفس با اینها مبارزه می‌شود و اینهاست که باید خرد شود.این دیوار است که باید شکسته شود، دیوار من طبیعی با من‌های دیگر. خارج شدن از لاک خودپرستی مراتب و مراحلی دارد. اولین مرحله‌اش غیردوستی است. در واقع مثل این است که من انسان توسعه می‌یابد. انسان در رابطه با دیگران از لاک خودپرستی بیرون می‌آید. اینکه در اجتماع بتواند از حصار خودخواهی بگذرد و خود را بسازد. البته شکستن این دایره قدرت روحی زیادی می‌خواهد که از خودسازی و ممارست برای نفی خود نفسانی به دست می‌آید.یکی از معضلات بشری خودپرستی و خودخواهی افراد در تمام سطوح است. متاسفانه در موقعیت‌های مختلف از سوار شدن در مترو و اتوبوس و تاکسی گرفته تا ریختن زباله در معابر و نهرها و خیلی از جاهای دیگر رفتار خودخواهانه و خود پرستی مشهود است. البته این امر در این مسائل به ظاهر ساده و پیش پاافتاده بروز ندارد، بلکه در مسائل کلان تر جامعه و حتی در درون خانواده‌ها نیز وجود دارد.بدون شک خیلی از مسائل و معضلات فرهنگی سیاسی، اجتماعی و خانوادگی ریشه در پدیده خودپرستی و خودخواهی دارد که به نوعی آسیب سبک زندگی ماست و روز به روز بغرنج‌تر و بحرانی‌تر می‌شود.