به دنبال که دستی سایبان بر ابروان داری؟

                                       زمین تنهاست تنها... ای که بوی آسمان داری

نشستی پشت درهای جهان با خنده ای بر لب

                                       دو کندوی عسل در چشم های مهربان داری

جهان تا در مدار چشم های توست می گردد

                                          تو از پایان سرگردانی عالم نشان داری

فراهم کن جهانی تار و پودش مخمل و رویا

                                            به شمشیری که از عهد عتیق باستان داری

عبدالجبار کاکایی